مطبوعات، رسانه ها، خبرگزاری ها، سینما، تئاتر و به طور کلی وسایل ارتباط جمعی، تأثیر بسزایی در آگاهی مردم دارند و می توانند نظر آنها را درباره امور گوناگون، تغییر و در جهت مخالف آن سوق دهند. براین اساس صهیونیست ها از این مهم غافل نبوده و جهت تسخیر مراکز خبری و اطلاع رسانی و به طور کلی رسانه های ارتباط جمعی جهان، نهایت توان خود را به کار گرفته و مسیر آنها را به نفع خویش تغییر داده اند.

طبیعی است که صهیونیست ها وقتی چنین رسانه ای را در چنگ خود گرفته اند، برای تحقق نقشه هایشان از آن بهره برداری می کنند. از جمله این نقشه ها، رواج بی بندو باری میان جوانان است.

یهودیان برای نخستین بار نه فقط در سینما، بلکه در تئاتر، برهنگی را رواج دادند. آنان نمایشنامه ای به نام «هیر» در لندن به روی صحنه بردند که در آن تمام هنرپیشگان عریان ظاهر می شدند و به غرایز حیوانی تن می دادند. این نوع نمایش، پس از لندن در شهرهای پاریس و نیویورک و هامبورگ و استکهلم نیز رواج یافت.

اندیشه صهیونیستی از آنجا که نظریه ای افراطی و نژادپرستانه است، نه تنها به اسلام، بلکه به بشر و فطرت پاکیزه او می تازد. صهیونیسم، قوم یهود را ملتی یگانه و برتر می داند که سزاوار سیادت بر دنیا است. براین اساس از تمام روشهای متعارف و غیر متعارف برای رسیدن به اهداف خود سود می برد. از جمله این روش ها، رواج فرهنگ برهنگی است.

عملکرد وقیحانه اشلومو بارلشتاین، یکی از رهبران برجسته یهود و عضو حزب مهم «ماپام» در همین جهت قابل توجه است. او فقط در سال 1960 میلادی، سه هزار دختر یهودی را به مراکز و لانه های فساد روانه ساخت تا به کسب مشروع! از دیدگاه صهیونیسم بپردازند و حق یهودیان را از چنگ شهوت سالارها بگیرند.

صهیونیسم از فرهنگ برهنگی فقط برای کسب مال و ثروت و حق خود! استفاده نمی کند، بلکه از آن برای کسب اطلاعات نیز که خود ثروتی عظیم است، سود می برد. اعتراف مجله «هولم هازیه» در یک تحقیق مطبوعاتی قابل توجه است:

«یک نیروی پاسدار صلح و یا یک افسر پلیس را نخواهی یافت که رفیقه ای یهودی نداشته باشد. آنان هدایای خویش را که به قیمت ارزان از سرزمین های عرب خریده اند، به همراه اخبار و اطلاعات ریز و درشت خود نثار رفیقه هایشان می نمایند.»